Bob Marley, Rastafarianizm, Reggea ve Marihuana...

senden sonra, kırmızı artık kırmızı değil.. göğün mavisi mavi değil.. ağaçlar yeşil değil. senden sonra, renkleri bizden kalan nostaljide aramalıyım. senden sonra, bizi utangaç ve gizemli yapan acının bile hasretini çekiyorum. bekleyişin, vazgeçişlerin, şifreli mesajların hasretini çekiyorum.. görmek istemeyen körlerin dünyasındaki kaçak bakışlarımızın da.. çünkü eğer görünseydik onların utancı, onların nefreti, onların zorbalığı olacaktık.. senden af dilemeye yeterli cesaretim olmayışının acısını çekiyorum. bundan dolayı artık pencerenden içeri bile bakamam. daha ismini bile bilmezken, daima orada, seni gördüğüm yerdeydin. ve daha iyi bir dünyanın düşünü kuruyordun.. bir ağacın bir ağaç oluşunun engellenmediği bir dünya.. ve mavinin gökyüzü olabildiği bir yer. bu daha iyi bir dünya mı bilmiyorum. şimdi beni "davide" diye çağıran kimse yok artık..şimdi beni artık yalnızca "bay veroli" diye çağırıyorlar. nasıl söylesem, bu daha iyi bir dünya mı? sen olmadan nasıl söyleyebilirim?"


(la finestra di fronte (( canıma okudu bu film)